بررسی نگرش والدین و معلمان در مورد نحوۀ جاگماری آموزشی دانش‏آموزان تیزهوش دورۀ راهنمایی شهر رشت در سال 90-1389

پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش‏های والدین و معلمان دانش­آموزان تیزهوش در ارتباط با دو شیوه آموزشی تلفیقی و جداسازی شده صورت گرفت. روش پژوهش از نوع کاربردی و شیوۀ انجام گرفتن آن زمینه‏ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه معلمان و والدین دانش‏آموزان تیزهوش دوره راهنمایی شهر رشت در سال تحصیلی 90-1389 تشکیل می داد که همه آنها به عنوان نمونه (64 نفر معلم و 96 نفر والدین) انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسشنامه محقق ساخته سنجش نگرش والدین و معلمان دانش‏آموزان تیزهوش در ارتباط با جاگماری آموزشی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده از روش‏های آماری توصیفی مانند فراوانی و درصد و روش‏های آمار استنباطی مانند آزمون کالموگروف ـ اسمیرنف و آزمون تی مستقل استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که نگرش‏های هم والدین و هم معلمان نسبت به رویکرد آموزش تلفیقی منفی و نسبت به رویکرد آموزش جداسازی شده، مثبت می­باشد و رویکرد آموزش جداسازی شده را ترجیح می‏دهند. بر این اساس پیشنهاد می‏شود وزارت آموزش و پرورش با همکاری متخصصان دانشگاهی به طراحی و اجرای گارگاه‏های ویژه آشنایی با آموزش تلفیقی برای والدین و معلمان همه دوره‏های تحصیلی بپردازد و دانش و اطلاعات والدین و معلمان در مورد مزایای آموزش تلفیقی را افزایش دهد تا با تغییر نگرش والدین و معلمان در جهت همسو شدن با نظام آموزش تلفیقی قدم‏های عملی بردارد.